തിരസ്കൃതർ

നിനക്കു പ്രണയം നിഷിദ്ധം!
നീ ചുവന്നതെരുവുകളിലെ
നീലരാവുകളുടെ കാവല്‍ക്കാരി!!

നിനക്കു മാതൃത്വം നിഷിദ്ധം!
അരച്ചാണ്‍വയറിന്നായ്
നീ വിറ്റത് നിന്‍ ഗര്‍ഭപാത്രം!!

നിനക്കു സഹതാപം നിഷിദ്ധം!
നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കാമാഗ്നി,
നിന്റെ വാക്കുകള്‍ക്കു വിഷച്ചൂര്!!

നിന്നെയിവര്‍ കല്ലെറിയും!
നിനക്കു പാദാശ്രുപൂജ ചെയ്യാന്‍,
നിന്റെ കുമ്പസാരങ്ങളേറ്റു വാങ്ങാന്‍,
ഇന്നിവിടെ ദൈവപുത്രരാരുമില്ല!!

ജലസ്പർശം

ഓടിന്‍ പാളിയിലൂടിറ്റു
വീഴുമിറവെള്ളത്തില്‍
കടലാസു തോണിയിറക്കിയ
മണമോലുമോര്‍മ്മയാണ്
ബാല്യത്തില്‍ ജലം!

വാഴക്കൂമ്പിലെ തേന്‍ നുകരും കൗമാരത്തില്‍
മനസ്സു പൂക്കെ പ്രണയമായ് പൊഴിഞ്ഞ
അമൃതവര്‍ഷിണിയാണു ജലം!

വിട പറഞ്ഞകലവേ,
പുകയൂതി തളര്‍ന്ന മുഖവുമായ്
അമ്മ മൂര്‍ദ്ധാവില്‍ മുകരും വാത്സല്യധാര
ചുണ്ടില്‍ പടര്‍ത്തും
ബാഷ്പരസമാണു ജലം!

മധ്യാഹ്നസൂര്യന്‍ ഉച്ചിയിലെരിയവേ
ഇണയൊരു തണലായ് ചിറകു വിരിയ്ക്കും,
ഒന്നുമില്ലൊന്നുമില്ലെന്നു
ചേര്‍ത്തണച്ചൊന്നായൊഴുകും
വേനല്‍പ്പുഴയായ് ജലം!!

മോക്ഷം തേടിയലയും സായന്തനത്തില്‍
ഓര്‍മ്മകളടക്കം ചെയ്തൊഴുക്കും ഗംഗയായ്,
അവസാനമായാരോ ചുണ്ടിലിറ്റിയ്ക്കും
ഒരു തുള്ളി തുളസീതീര്‍ത്ഥമായ് ജലം!!

ജലസ്പര്‍ശം ഉടല്‍ മുഴുവന്‍,
ജന്മം നീളേ...