പക

നെരിപ്പോടുകൾ  അണഞ്ഞിട്ടില്ല
കാലം അമർത്തിക്കെടുത്തിയ തീനാമ്പുകൾ
ഇപ്പോഴും സ്പന്ദിയ്ക്കുന്നുണ്ട് ..
അവയ്ക്ക് മേൽ കോരിയിട്ട ഹിമപാളികൾ
ഉരുകിത്തുടങ്ങിയിരിയ്ക്കുന്നു..
വിടവുകൾക്കിടയിലൂടെ
ഒരുതുള്ളി ശ്വാസം തേടിപ്പിടയ്ക്കുന്നൂ
തീഞരമ്പുകൾ..
ഹിമക്കോട്ടകൾ ഭേദിച്ചൊരുനാൾ
അവ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കും.
നേരിപ്പോടുകൾക്ക് മേൽ
വിധിയാം ലാസ്യമൊഴിഞ്ഞ്
താണ്ഡവത്തിൻ ചടുല വേഗമാകും
പടർന്നു കത്തിയൊടുവിൽ
സ്വയമൊടുങ്ങാനാവാതെ
വരുണാ! നിനക്കായി കേഴും..
അന്നെന്നിൽ നീ മഴയായ്, മഞ്ഞായ്‌ പെയ്യുക..
നെരിപ്പോടുകൾക്കടിയിൽ
വീണ്ടുമുറങ്ങട്ടെ ,
ഉറക്കം നടിയ്ക്കട്ടെ..
എന്റെ ഓർമ്മയുടെ സ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ..